گامبا وقتی 38 ساله بود دندان آسیایش که کمی لب پریده شده بود، شروع به پوسیدگی کرد و مدام درد داشت. گامبا در یک مصاحبه اینترنتی با ناپل گفته که " فلج شده بودم. حتی فکر رفتن به مطب دندانپزشک را هم به مغزم خطور نمی کرد "، " برای من تحمل درد هر چقدر هم که زیاد بود، راحت تر بود"

برخی افراد بدنبال وردی می گردند که بر روی صندلی دندانپزشک بخوانند. اما اضطراب شدید از این که میلیونها نفرمراقبت های پیشگیرانه را، انجام دهند، جلوگیری می کند. نتیجه این مشکل شاید چیزی بیش از درد دندان یا از دست دادن دندان باشد.  بیماری لثه عفونتی جدی است که می تواند اندام های بدن را تحت تاثیر قرار دهد. هم اکنون مطالعات بیماری لثه را به بیماری های قلبی و تپش قلب و قند خون پیوند می دهند.

خوشبختانه، بسیاری از دندانپزشکان آموزش دیده اند که چگونه با بیمارانی که می ترسند رفتار کنند؛ روش ها و درمان هایی برای کاهش درد و کم کردن ترس در صندلی دندانپزشکی در دسترس هستند.

علل ریشه ای

دکتر پیتر میلگروم دندانپزشک  و رئیس کلینیک تحقیقاتی ترس دندانپزشکی در دانشگاه واشینگتون در سیاتل و نویسنده کتاب رفتار با بیمارانی که از دندانپزشک می ترسند ، می گوید :نزدیک دو- سوم آنها ترسشان را به یک تجربه بد در مطب دندانپزشک مرتبط می دانند. یک سوم بقیه نیز مشکلات دیگری دارند که ترس از دندانپزشک می تواند عوارض جانبی ناخوشایند آن باشد، مانند بی نظمی در حالات و میزان اضطراب ، سوء مصرف مواد یا استرس بعد از وقوع حادثه برای سربازان جنگی ، قربانیان خشونت داخل خانه و قربانیان سو استفاده جنسی در کودکی.

پرفسور الن رودینو روانشناسی از سانتا مونیکای کالیفرنیا که در مورد ترس از دندانپزشکی مطالعه انجام داده می‌گوید: ترس از دندان پزشکی آنقدر که در احساس کمبود کنترل روی صندلی دندانپزشکی ریشه دارد، در تجربه درد ندارد. " شما به حالت دراز کش هستید و دندانپزشک بالای سر شما قرار دارد و شما را در وضعیتی قرار می دهد که به سختی می توانید صحبت کرده و پاسخ دهید. این میزان زیادی اضطراب در برخی افراد ایجاد می کند چون احساس کنترل را از دست می دهند.

میلگروم می گوید، دندانپزشکان زیادی هستند که اضطراب بیهوده در بیماران ایجاد می کنند چون فکر می کنند که تمام بیماران آستانه تحمل درد مشابه دارند و بنابراین ، همیشه به یک روش روی دندانهای همه کار می‌کنند. " اگر تمام دندانپزشکان بیشتر در مورد کنترل درد مراقب بودند ، وقت بیشتری را برای پی بردن به اینکه  بیماران راحت اند، صرف می کردند و در غیر اینصرت ادامه نمی دادند، درنتیجه ، افراد کمتری دچار ترس می شدند."

میلگروم می گوید: بیمارانی که می ترسند باید بیشتر ترس خود را به زبان بیاورند. بیماران باید به دندانپزشک خود بگویند " می خواهم در مورد اینکه چه کاری برای راحتی من انجام می گیرد، صحبت کنم. نمی خواهم فقط یک نفر به من بگوید که هیچ چیز من را اذیت نخواهد کرد"

درمان ترس از دندانپزشک

برخی دندانپزشکان در رفتار با بیمارانی که می ترسند، تخصص دارند و برای آنها محیطی بدون ترس، ایجاد می کنند. جایی را که دکتر جک بینز در کاونتری کار می کند، اصلا نمی توان گفت که یک مطب دندانپزشکی است. این مطب در داخل یک  آسیاب غلات تاریخی است و اتاق درمان آن چشم اندازی از یک آبشار را دارد. اتاق انتظار یک شومینه و عکس های آرامش بخش دارد و خالی از هر گونه تصاویر وحشتناک  بیماری های لثه است. خود بینز نیز به جای روپوش دکتر یک لباس معمولی با  پاپییون دارد. بینز توضیح می دهد که، بسیاری از اشخاص واکنش بدی را نسبت به آنچه درمطب دندانپزشکی می بینند و می شنوند یا بو می کنند دارند و از بین بردن این محرک ها اثر آرامبخش دارد. بینز نیز این را می داند ، او هم اکنون متخصص درمان بیمارهایی است که می ترسند؛ چون اونیز باید هنگام آموزش دندانپزشکی باید بر ترس خود، فائق میامد.

اولین حرفی که او به بیماران قبل از نشستن روی صندلی دندانپزشکی  می زند، این است که " به آنها می گویم هر وقت که مایل بودید می توانید اینجا را ترک کنید" " در طول 40 سال  فقط یک نفر این کار را کرده، این نشان می دهد که آنها می دانند که کنترل اوضاع در  دست آنها ست."

میلگروم می گوید، بهترین دندانپزشکان از روش هایی استفاده می کنند که این احساس را تقویت کنند:

- آنها به آرامی به بیمار توضیح می دهند که بزودی چه احساسی خواهند داشت و چه مدت طول می کشد.

- بطور مداوم از بیمار می خواهند که اجازه ادامه کار به آنها بدهد.

- آنها به بیمار این اجازه را می دهند که هر گاه احساس ناراحتی کرد، کار را قطع کند.( بینز می گوید " من به آنها یک علامت می دهم" . " اگر به هر دلیل نیاز به توقف را احساس کردی، دست چپت را بلند کن")

- لحظاتی را برای توقف و استراحت در نظر می گیرند.

بینز می گوید که بسیاری از دندانپزشکان صبر کافی را برای رفتار با بیمارانی که می ترسند ندارند. حتی آنهایی که در تبلیغات خود می گویند " ما با ترسو ها دوستیم" شاید نتوانند بطور مناسبی کارشان را انجام دهند. اگر بدنبال یک دندانپزشک خوبید، بینز به شما توصیه می کند که در اولین تماس، در مورد ترس هایتان رو راست باشید. قبل از این که به مطب بروید در مورد ترس هایتان با دکتر صحبت کنید. اگر منشی شمارا دست به سر کرد یا اینکه دندانپزشک اصلا با شما تماس نگرفت به آنجا نروید. " این مطب مناسب شما نیست

بیشتر بدانید: اختلال اضطراب دندان پزشکی یا دنتوفوبیا چیست

کنترل را بدست بگیرید

میلگروم می‌گوید : احتمالا مراجعه به دندانپزشک، آنطور که انتظار دارید، دردناک نیست. تحقیقات انجام شده از بیماران قبل و بعد از انجام عمل هایی که خیلی از آنها می ترسیدند – مانند عصب کشی یا کشیدن دندان عقل – نشان داده که آنها  انتظار درد بیشتری را ، نسبت به آنچه تجربه کرده اند، داشته اند.

عموما از عصب کشی خیلی بد می گویند، چون معمولاً بعد از آن درد دندانی شدیدی ایجاد می شود. این عمل خودش باعث درد می شود ،حتی اگر یکبار انجام شود. کشیدن دندان عقل نیز بد نام است، چون حتی بعد از چند روز درد در ناحیه آرواره دارد که می تواند با قرص ها تسکین داده شود.

اگر هنوز بااینکه فکرتان به شما اطمینان می دهد که مشکلی نخواهید داشت، ولی بدنتان هنوز از صندلی دندانپزشکی می ترسد. در اینجا نکاتی را برای غلبه بر ترستان از دندانپزشک بیان نموده ایم:

- بینز توصیه می کند که برای اولین بار با کسی که به او اطمینان دارید به دندانپزشکی بروید، مانند یکی از نزدیکان که از دندانپزشک نمی ترسد. بینز به دوستان و نزدیکان بیمار توصیه می کند که در طول معالجه پیش او بنشینند.

- وقتی روی صندلی  دندانپزشک هستید، به دنبال پرت کردن حواس خود باشید. میلگروم پیشنهاد می کند که از طریق گوشی به موسیقی گوش دهید " یک سی دی جدید که تا بحال نشنیده اید بهتر است چون علاقه بیشتری به شنیدن آن نسبت به آنچه به وفور گوش داده اید دارید. یا اینکه دندانپزشکی را پیدا کنید که تلویزیون یا دیگر وسایل برای پرت کردن حواس را در اتاق درمان داشته باشد.

- روشهای آرام سازی را امتحان کنید. میلگروم پیشنهاد می کند که تنفس کنترل شده – کشیدن یک نفس عمیق ، نگه داشتن آن و آهسته بازدم کردن را انجام دهید. این کار باعث می شود که ضربان قلب خود را کاهش دهید و عضلات خود را آرام کنید. روش دیگر آرام سازی تدریجی عضلات است، که شامل سفت کردن و رها سازی عضله هاست.

- با دندانپزشک خود روشهای بی حسی مناسب و در دسترس را بررسی کنید. گزینه ها عبارتند از بی حسی موضعی، اکسید نیتروژن ( " گاز خنده") بی حس کننده دهانی، و بی حسی وریدی. با اینحال بی حسی شدید می تواند خطرناک بوده و بسیاری از دندانپزشکان دوست ندارنداز بی حسی دهانی استفاده کنند. و تنها برخی از دندانپزشکان اجازه استفاده از بی حسی وریدی را دارند.

- رونالد کلین کنکت دکترای رونشناسی بالینی در دانشگاه واشنگن غربی و نویسنده مشترک کتاب رفتار با بیمارانی که از دندانپزشک می ترسند می گوید: اگر نمی توانید خود را راضی کنید که به مطب دندانپزشک بروید، ابتدا دیداری با یک روانشناس داشته باشید. بهترین روش در مورد ترس از دندانپزشک ( و دیگر ترس ها) چیزی است که کلین کنکت آن را " در معرض مستقیم درمان قرار دادن" می نامد. که عبارت از آشنا کردن  بیماربا ابزار هایی است که از آنها می ترسد– مثل سوزن.

- همین که شدت درد دندان آسیای پشتی گامبا افزایش یافت، او به کمک اینترنت با افرادی که مثل او ترس دندانپزشکی داشتند، ارتباط برقرار کرد. همچنین دندانپزشک، فرد اک از بونیتا اسپرینگز فلوریدا را پیدا کرد که مهارت خود را در درمان بیماران با ترس تبلیغ می کرد. گامبا می گوید قبل از اینکه به آنجا برود" خود را قانع کرده بودم که برای انجام کاری به آنجا نمی روم ، بلکه فقط برای صحبت با دندانپزشک به آنجا می روم." اما اک او را آنچنان در وضعیت راحتی قرارداد که در اولین جلسه برای کشیدن آسیای پشتی خود موافقت کرد و به گفته خودش اصلا درد نداشت.

- با آسودگی که این دندانپزشک برای گامبا فراهم کرد کارهای دندانی دیگری که وی باید انجام می داد توسط وی انجام شد. او یک ساعت قبل از رفتن به دندان پزشکی برای کشیدن دندان عقلش به وب ام دی گفته " مثل یک معجزه است . نیرو ، امید و شجاعت زیادی با این تجربه بدست آورده ام."
منبع:‌ مجله پزشکی مادر